Manusmriti PDF Free Download

Manusmriti PDF Download Info

Manusmriti PDF Free Download, On Women, Notes Pdf, Written In Which Dynasty, Pdf In English, In Tamil, Writer, Controversial Verses.

Manusmriti PDF Free Download

Manusmriti, Also Known As “The Laws Of Manu” Or “The Institutions Of Manu,” Is The Most Significant And Authoritative Work On Hindu Law (Also Known As The Dharmashastra), And It Dates Back At Least 1500 Years In Ancient India. It Served As The Standard Reference For Both The Rulers Who Supported Vedic Faith And The Followers Of Hinduism Up To Modern Times For Deciding Civil And Criminal Cases. Hinduism Has Many Legal Textbooks. Manusmriti Is Unquestionably The Most Well-known And Authoritative Work Among Them.

According To Hindu Tradition, Manu Is Regarded As The First Of Brahma’s Sons And The Ancestor Of The Human Race. Thus, It Is Difficult To Estimate Manusmriti’s Age. Before They Were Codified Into Their Current Form Somewhere In The Post-vedic Period, The Laws Of Manu May Have Been Known To The Vedic People For A Considerable Amount Of Time. Around 200 Ce, The Work That We Now Know As Manusmriti May Have Taken On Its Final Form Thanks To The Contributions Of Many.

Ancient Indians Held The Views That The World’s Order And Regularity Were A Manifestation Of God’s Will And Will And That The Divine Forces Had Clearly Defeated The Demonic. As A Result, Many Experts And Sages In Ancient India Created The Rules Regulating Individual Behavior As Well As The Order And Regularity Of Hindu Society From The Earliest Ages. Our Current Access To Their Works Comes In The Form Of The 18 Dharmashastras, Of Which Manu’s (Manusmriti) Work Is Regarded As The Most Significant And Widely Used. The Hindu Law Books, In Contrast To The Vedas, Are Considered To Be Intellectual Or Scholarly Works (Smritis). With The Welfare Of Humanity And Society In Mind, They Are Distilled And Codified Via Observation, Experience, Analysis, And Study Of The Vedas. Because Of This, They Do Not Entirely Lack Human Flaws. They Are Not Immune To Caste Prejudice Or Racial Bias Either. They Are Thus Open To Critique From A Contemporary Perspective.

As The Foundation For Establishing An Orderly Society And A Life Centred On God, Manusmriti Projects An Ideal Society And An Ideal Human Conduct. It Proposes A Number Of Laws To Minutely Regulate Human Life And Conduct As Applicable To Each Individual According To Her Or His Social Class, Duties, And Responsibilities In Order To Advance Those Ideals And Uphold Divine Will. Their Goal Is To Instill Discipline, Provide The Authorities A Foundation On Which To Enforce The Law, And Ensure The Orderly Development Of The World By Moral Behaviour And The Performance Of Obligatory Duties By Those Who Have Chosen The Life Of A Householder Or Renunciant. The Sovereign And The Guardians Of Society Who Aid Him In Decision Making Carefully Spread The Authority To Execute The Laws. Manusmriti Warns The Kings To Use Their Judgement With Extreme Caution In Order To Avoid Sinful Karma And Harmful Consequences For Both Themselves And The World Because She Recognises The Corrupting And Deluding Influence Of Power On The Mind.

Manu’s Proposed Laws For Regulating Society And Human Behaviour Are A Reflection Of The Circumstances, Demands, And Ideals Of The Era In Which They Were Created. The Majority Of Them Don’t Align With The Values Of Today. They Accept The Prevailing Social And Gender Disparities As Natural Aspects Of Human Existence And Propose Laws To Regulate Individual Behaviour Without Leaving Room For Future Changes To Societal Norms Or People’s Daily Lives. So, Many Of Manu’s Laws May Be Considered Archaic, Obsolete, Or Even Primitive Today. The Laws Support A Paternalistic Society And Family Structure By Giving Males The Power To Control Them And Advocating For Women To Have A Subordinate Status And Subservient Roles. Moreover, They Express A Blatant Lack Of Confidence In The Moral Character And Sexual Preferences Of Women, Implying That They Should Always Be Protected By Males And Never Left Alone In The Company Of Men Outside Of Their Families. They Also Urge Males To Treat Women With Honour And Respect And Not Let Them Suffer, Without Ignoring Or Undermining Their Role In Family And Domestic Matters.

Hindu Disputes Over Inheritance, Family Disputes, Marriage, And Royal Succession Were Settled Using Manusmriti By The British Who Ruled India At The Time. According To Certain Hindu Scholars, The British Used The Manusmriti As A Useful Tool To Further Their Interests Or Maintain The Social Divide Among Hindus In Order To Increase Their Power. Another Criticism Is That Manusmriti, By Prescribing Different Laws For Various Castes Based On Their Social Standing, Long Served The Interests Of The Privileged Classes And Legitimised The Oppression Of Women And Lower Castes.

Manusmriti Recognises And Defends The Caste System As The Cornerstone Of Societal Order And Regularity. It Clearly Identifies Four Social Groups (Brahmanas, Kshatriyas, Vaisyas, And Sudras) And Their Relative Responsibilities In The Maintenance Of Dharma. Whereas Sudras Are Accorded The Fewest Privileges But The Worst Punishments, Even For Minor Misdemeanours, Brahmanas And Kshatriyas Are Given More Privileges And Greater Leniency In Matters Of Punishment For Misbehaviour. In Order To Comprehend Manusmriti’s Historical And Religious Significance In The Development Of Hinduism From Its Early Days To Its Current Form, It Is Crucial To Study It With An Open Mind.

Due To The Fact That Current Conditions Are Quite Different From Those That Existed When The Laws Of Manu Were Formally Codified, It Is Challenging To Apply Them In The Modern World. For Instance, Our Current Laws Prohibit Gender Discrimination, The Application Of Restrictive Laws To Women, And The Denial Of Women’s Right To Choose Their Life Partners, Careers, And Lifestyles. Similar To This, Laws Regulating People’s Behaviour Based On Their Caste Or Occupation Are Discriminatory By Today’s Standards And Are Thus Unenforceable. Notwithstanding These Issues And Restrictions, Manusmriti Remains Important Historically. To Understand The Way Of Life In Ancient India And How People Managed Their Lives With Their Assistance, Students Of Hinduism Still Need To Study That Religion.

मनुस्मृति pdf free download

1. कर्तव्यमार्गं पालयन्तः पतिपत्न्यः एकीकृताः विरक्ताः वा, तेषां कृते इदानीं शाश्वतनियमान् प्रस्तावयिष्यामि।
2. दिवारात्रौ स्त्रियं पुरुषैः (कुटुम्बस्य) आश्रये एव स्थातव्या, यदि ते विषयभोगेषु आसक्ताः भवन्ति तर्हि तेषां वशं स्थापनीयम्।
3. तस्याः पिता बाल्ये (तस्याः) रक्षणं करोति, तस्याः पतिः यौवने (तस्याः) रक्षणं करोति, तस्याः पुत्राः जरायां (तस्याः) रक्षणं कुर्वन्ति; स्त्री कदापि स्वातन्त्र्यस्य योग्या न भवति।
4. निन्दनीयः पिता यः यथासमये (विवाहे स्वपुत्रीं) न ददाति; निन्दनीयः पतिः यः न उपसृतः (ऋतौ भार्याम्), निन्दनीयः च पुत्रः यः भर्तुः मृत्योः अनन्तरं मातरं न रक्षति।
5. स्त्रियः विशेषतया दुष्टप्रवृत्तिभ्यः रक्षिताः भवेयुः, यद्यपि तुच्छाः (ते दृश्यन्ते); यदि हि तेषां रक्षणं न क्रियते तर्हि ते कुटुम्बद्वये दुःखं आनयिष्यन्ति।
6. सर्वेषां जातिषु परमं कर्तव्यं दुर्बलपत्नाः अपि स्वपत्न्याः रक्षणार्थं (अवश्यम्) प्रयतन्ते इति मत्वा।
7. यः स्वपत्न्याः सावधानतया रक्षति, स्वसन्ततिं, सदाचारं, स्वपरिवारं, आत्मनः, स्वस्य (प्राप्तिसाधनं) पुण्यं च (शुद्धतां) रक्षति।
8. पतिः भार्यायाः गर्भधारणानन्तरं भ्रूणः भूत्वा तस्याः पुनः जायते; सा हि भार्यायाः (गया) पत्नीत्वम्, तया पुनः जायते (गयते) इति।
9. यथा पुरुषः यस्य भार्या लसति, तथैव पुत्रः यं जनयति; अतः सः स्वसन्ततिं शुद्धं कर्तुं स्वपत्न्याः सावधानतया रक्षतु।
10. न कश्चित् पुरुषः स्त्रियः बलात् पूर्णतया रक्षितुं शक्नोति; परन्तु तेषां रक्षणं (निम्नलिखितानां) उपायानां नियोगेन कर्तुं शक्यते।
11. (पतिः) स्वधनसङ्ग्रहव्यययोः (सर्वस्य) स्वच्छतायां, धार्मिककार्यस्य (निर्वहणे) भोजनस्य निर्माणे, गृहपरिचर्यायां च स्वस्य (भार्याम्) नियोजतु पात्रम् ।
12. विश्वसनीयानाम् आज्ञाकारीणां च सेवकानां अधीनं गृहे निरुद्धाः स्त्रियः (सु) रक्षिताः न भवन्ति; ये तु स्वेच्छया आत्मनः रक्षणं कुर्वन्ति, ते सुरक्षिताः भवन्ति।
13. पानम् (आध्यात्मिकं मद्यं), दुष्टजनसङ्गं, पतिविरहः, विदेशेषु भ्रमः, निद्रा (अऋतुसमयेषु), अन्यपुरुषगृहेषु निवासः च स्त्रियाः विनाशस्य षट् कारणानि सन्ति।
14. स्त्रियः सौन्दर्यस्य चिन्तां न कुर्वन्ति, न च तेषां ध्यानं वयसि निहितं भवति; (चिन्तयन्), ‘(पर्याप्तं यत्) पुरुषः’ इति सुन्दरेभ्यः कुरूपेभ्यः च आत्मानं ददति।
15. मनुष्येषु अनुरागेण, परिवर्तनशीलस्वभावेन, स्वाभाविकहृदयहीनतायाः माध्यमेन, ते भर्तृप्रति अविश्वासिनः भवन्ति, यद्यपि ते अस्मिन् (लोके) कियत् अपि सावधानीपूर्वकं रक्षिताः भवेयुः।
16. तेषां प्रवृत्तिं यत् प्राणिनाथः सृष्टौ तेषु स्थापितवान्, तत् तादृशं ज्ञात्वा (प्रत्येकः) मनुष्यः तान् रक्षणार्थं अत्यन्तं परिश्रमं कुर्यात्।
17. (तेषां सृष्टौ) मनुः स्त्रियः (तेषां) शय्यायाः (तेषां) आसनस्य (अलंकारस्य च) प्रेम्णः, अशुद्धकामानां, क्रोधस्य, अनैष्ठिकस्य, दुर्भावस्य, दुर्व्यवहारस्य च आवंटनं कृतवान्।
18. स्त्रियाः कृते पवित्रग्रन्थैः सह कोऽपि (सङ्केतात्मकः) संस्कारः (क्रियते) एवं नियमः निश्चिन्तः भवति; स्त्रियः (यः) बलहीनाः, वैदिकग्रन्थानां (ज्ञानहीनाः) च, (यथा

अशुद्धः यथा) मिथ्यात्वम् (स्वयम्), सः नियतनियमः।

19. एतदर्थं च वेदेषु अपि बहवः पवित्रग्रन्थाः गायन्ति, यत् (स्त्रीणां) यथार्थस्वभावं (भवति) पूर्णतया ज्ञायते शृणुत (अधुना ये ग्रन्थाः निर्दिशन्ति) तेषां (पापानां) प्रायश्चित्तं।
20. ‘यदि मम माता भ्रष्टा अविश्वासी च अवैधकामान् कल्पितवती, तत् बीजं मम पिता मम रक्षतु’ इति शास्त्रग्रन्थः।
21. यदि स्त्री हृदये किमपि चिन्तयति यत् भर्तुः दुःखं जनयति तर्हि (उक्तः पाठः) तादृशं अविश्वासं सर्वथा दूरीकर्तुं (उपायः इति) घोषितः।
22. येन पुरुषेण सह स्त्रियं विधिवत् संयुज्यते तस्य ये गुणाः स्युः, तादृशाः गुणाः सा अपि गृह्णाति, समुद्रेण सह नदी इव (संयुक्ता)।
23. अक्षमाला अधमजन्मना वसिष्ठसारङ्गिभ्यां (संयुक्ता भूत्वा) मण्डपालेन सह सत्कारयोग्या बभूव।

।

25. एवं पतिपत्नीयोः नित्यशुद्धः लोकप्रयोगः (यः सम्बन्धं नियन्त्रयति) घोषितः; बालविषयान् नियमान् शृणुत ये लोके मृत्योः परं च सुखकारणाः सन्ति।
26. पत्न्यानां (सत्रयानां) मध्ये यः बालकान् सहते (नियतरूपेण) बालकान् सहते, ये बहवः आशीर्वादाः सुरक्षिताः, ये पूजायोग्याः (तेषां) निवासस्थानानि, तथा च सौभाग्यस्य (स्रियाः, ये निवसन्तः) देवताः सन्ति (Sriyah, Who Lated) मध्ये (अतिशयेन) पुरुषाः), न किमपि भेदः ।
27. पुत्रोत्पादनं, जातानां पोषणं, पुरुषाणां नित्यजीवनं च, (एतेषां विषयाणां) स्त्री दृश्यतया कारणम्।

।

29. सा या, नियन्त्रयन्तीतस्याः विचारः वाक् कर्म च स्वामिनः प्रति कर्तव्यं न उल्लङ्घयति, तेन सह स्वर्गे (मृत्युनन्तरम्) वसति, लोके च सद्भिः श्रद्धा इति उच्यते (भार्या साध्वी)।

.

31. पुरुषसन्ततिविषये सद्भिः (अधुनाकालस्य) प्राचीनमहर्षिभिः च कृतं सर्वेषां मनुष्याणां हितकरं निम्नलिखितं पवित्रं चर्चां शृणुत (अधुना)।
32. ते (सर्वे) वदन्ति यत् पुरुषप्रकरणं (स्त्रीणां) भगवतः एव, किन्तु (पदार्थस्य) विषये प्रकाशितग्रन्थाः भिन्नाः सन्ति केचित् प्रसूताम् (बालस्य प्रभुः) इति वदन्ति,

अन्ये मृदास्वामित्वं (तत्) वदन्ति।

33. पवित्रपरम्परया स्त्री मृत्तिका इति, पुरुषः बीजः इति प्रोक्तः; मृदाबीजसंयोगद्वारा सर्वेषां शारीरिकजीवानां उत्पादनं (भवति)।
34. केषुचित् बीजं अधिकं विशिष्टं भवति, केषुचित् स्त्रीगर्भः; यदा तु उभौ समानौ भवतः तदा सन्तानस्य अत्यन्तं मानः भवति।
35. बीजस्य (बीजस्य) पात्रस्य च तुलनायां बीजस्य महत्त्वं अधिकं घोषितं भवति; सर्वसृष्टानां हि सन्तानं बीजलक्षणेन लक्षितम्।
36. यत् (बीजस्य उपरि प्रकारं क्षेत्रे वप्यते, ऋतौ सज्जीकृतं, (वनस्पतिः) तत्सदृशं, बीजस्य विचित्रगुणैः चिह्नितं, तस्मिन् उत्पद्यते।
37. इयं खलु पृथिवी सृष्टानां आदिमयोनि उच्यते; किन्तु बीजस्य विकासे गर्भस्य किमपि गुणं न विकसति।
38. इह लोके विविधानि बीजानि, यथासमये भूमिषु, एकस्मिन् क्षेत्रे अपि रोपितानि, यथाविधं (प्रत्येकं) निर्गच्छन्ति।
39. तण्डुलाः (उच्यन्ते) वृहिः (तत् उच्यते) सली मुद्ग-तिल-माश-यव-लीक-इक्षु-इक्षुः (सर्वाः) बीजानुरूपं उत्पद्यन्ते।
40. एकं (वनस्पतिं) रोपयेत् अपरं च उत्पादयितव्यं न सम्भवति; यद् बीजं रोप्यते, (एकः वनस्पतिः) तत्प्रकारस्य अपि निर्गच्छति।

।

४२.अस्य (द्रव्यस्य) विषये पूर्वपरिचिताः केचन छन्दाः पठन्ति, यत् वायुना (वायुः, दर्शयितुं) गायितं यत् अन्यस्य यत् अस्ति तस्मिन् बीजं (केनचित्) मनुष्येण न रोपनीयम्।

। रोपकाय) इति ।

44. (ऋषयः) अतीतविज्ञाः पृथुभार्यामपि इमां पृथिवीं (पृथिवी) वदन्ति; ये काष्ठं विमृशति स्म तस्य क्षेत्रं, यस्य (प्रथमं) क्षतम् अकरोत् तस्य मृगं च वदन्ति।
45. सः केवलं सिद्धः पुरुषः यः (त्रिपुरुषैः संयुक्तः) तस्य भार्या, आत्मनः, स्वसन्ततिः च भवति; एवं (वेदः) ब्राह्मणाः (विद्वान्) ब्राह्मणाः च एतत् (मक्ष्मं) तथैव प्रस्तावयन्ति- ‘पतिः भार्यायाः सह एकः इति प्रोक्तः’ इति।
46. न विक्रयेण न च प्रत्याख्यानेन भार्या भर्तुः मुक्तः भवति; तादृशं वयं नियमं जानीमः, यत् प्राणिनाथः (प्रगपतिः) पुराणम् अकरोत्।
47. एकदा (उत्तराधिकारस्य) विभाजनं क्रियते, (एकदा) विवाहे दत्ता कन्या, (च) एकवारं (पुरुषः) वदति, अहं दास्यामि;’ तेषु त्रयेषु प्रत्येकं (कर्म क्रियते) एकवारं एव।
48. यथा गो-मार-गृरम-गिर-गिर-गिर-महिल-क्रायक-सुलभ-महिला-गिर-स्खलन-सुलभ-महिला-गिर-स्खलन-स्खलन-सुलभ-सन्ततिः, न तु तस्य सन्तानं प्राप्नोति, यः पत्नीभिः सह अपि सन्ततिं प्राप्नोति अन्येषां ।

।

50. यदि (एकस्य) वृषभः अन्यस्य गोषु शतं वत्सान् जनयिष्यति तर्हि ते गोस्वामिनः एव स्यात्; वृथा वृषभः स्वस्य बलं व्ययितवान् स्यात्।
51. एवं येषां पुरुषाणां स्त्रियः वैवाहिकसम्पत्तिः नास्ति, परन्तु परमृत्तिकायां स्वबीजं रोपयन्ति, ते स्त्रियाः स्वामिनः लाभं कुर्वन्ति; किन्तु बीजदाता लाभं न लभते।
52. यदि क्षेत्रस्वामिना बीजस्वामिना च सस्यसम्बद्धः सम्झौता न कृता तर्हि लाभः स्पष्टतया क्षेत्रस्वामिनः एव भवति बीजात् पात्रं अधिकं महत्त्वपूर्णं भवति।

।

54. यदि बीजं जलेन वा वायुना वा कस्यचित् क्षेत्रे नीत्वा (तत्र) अंकुरितं भवति, तस्मात् (तस्मात् उत्पन्नं वनस्पतिः) बीजं क्षेत्रस्वामिनः अपि भवति तर्हि बीजस्य स्वामी सस्यं न प्राप्नोति।

।

56. एवं बीजस्य गर्भस्य च तुलनात्मकं महत्त्वं भवद्भ्यः कथितम्; अहं विल्l अग्रे दुर्भाग्यसमये स्त्रियाः कृते नियमं (प्रयोज्यम्) प्रस्तावयतु।
57. अग्रजस्य पत्नी तस्य अनुजस्य (भ्रातुः) कृते गुरुभार्या; कनिष्ठस्य तु भार्या ज्येष्ठस्य स्नुषा (भवति) प्रकीर्तिता।

।

59. निर्गमनविफलतायां (पतिना) अधिकृता स्त्री, (यथा) सम्यक् (विधिना) इष्टं सन्तानं श्वशुरेण वा (अन्येन सह) वा (सहवासेन) प्राप्तुं शक्नोति ) सपिण्ड (पति का)।
60. स (यः) विधवाया (सहवासं) नियुक्तः, सः रात्रौ स्पष्टघृतेन अभिषिक्तः मौनम् (उपसृत्य) एकं पुत्रं जनयिष्यति, न कथञ्चित् द्वितीयम्।

६१.तयोः (प्रथमजन्मनि) नियुक्तिप्रयोजनं न लब्धं इति मत्वा केचन विधिपारगाः मन्यन्ते यत् (एतादृशे) द्वितीयः (पुत्रः) विधिपूर्वकं प्रजायते इति। नार्यः।

62. यदा तु विधिवत् विधवा बास नियुक्तेः (सहवासस्य) प्रयोजनं प्राप्ते तदा तौ परस्परं पिता स्नुषा इव वर्तयतः।
63. यदि तौ (एवं सन्) नियुक्तौ नियमात् व्यभिचरतः शारीरिककामात् कर्म कुर्वतः तर्हि तौ बहिष्कृतौ भविष्यतः, (पुरुषवत्) स्नुषस्य गुरुस्य वा शयनं दूषयन्तौ।
64. द्विजातैः पुरुषैः विधवा अन्येन (पतिना सह) (सहवासः) न नियुक्ता कर्तव्या; ये हि (तस्याः) अन्यस्य (पुरुषस्य) नियुक्तिं कुर्वन्ति, ते शाश्वतनियमस्य उल्लङ्घनं करिष्यन्ति।
65. येषु पवित्रग्रन्थेषु विवाहस्य उल्लेखः भवति तेषु (विधवाणां) नियुक्तिः कुत्रापि न उल्लिखिता, न च विवाहसम्बद्धेषु नियमेषु विधवाणां पुनर्विवाहः विहितः।

६६.पशुयोग्यत्वेन द्विजजातजातिविद्भिः निन्दितः अयं व्यवहारः पुरुषेषु अपि वेने शासनं कुर्वन् उच्यते (भवति)।

67. स राजर्षिमुख्यः पूर्वं सर्वलोकं धारयन् जातिभ्रमं कृतवान्, तस्य बुद्धिः कामनाशः।

६८.तस्मात् (कालात्) सद्वान् निन्दति यत् (पुरुषः) मूर्खतायां स्त्रियं, यस्याः पतिः मृतः, सः (अन्यपुरुषस्य) प्रसवार्थं (अन्यपुरुषाय) नियुङ्क्ते।

69. यदि कन्यायाः (भविष्यः) पतिः त्रोथ वाचिकदुःखानन्तरं म्रियते तर्हि तस्याः श्वशुरः तस्याः विवाहं निम्नलिखितनियमानुसारं करिष्यति।
70. नियमानुसारं तां श्वेतवस्त्रधारिणीं शुद्धाभिप्रायं कृत्वा विवाहं कृत्वा प्रत्येकं ऋतौ एकवारं यावत् मुद्दा न भवति तावत् तस्याः समीपं गमिष्यति।
71. न कश्चित् विवेकी पुत्रीं एकस्मै (पुरुषाय) दत्त्वा पुनः अन्यस्मै ददातु; यः हि पूर्वं दत्तां (कन्यायाः) ददाति, सः मनुष्यस्य विषये मिथ्याभाषणस्य (अपराधं) प्राप्नोति।
72. यद्यपि (पुरुषः) कन्याम् यथारूपं स्वीकृतवान् तथापि सः (तां यदि) कलङ्कं, व्याधिं, विपुष्पं वा त्यक्त्वा (यदि सा) धोखाधड़ीं दत्तवान्।
73. यदि कश्चित् कलङ्कयुक्तां कन्याम् अघोषितं ददाति तर्हि (वरः) दुष्टबुद्धिदात्रेण सह तत् (अनुबन्धं) निरस्तं कर्तुं शक्नोति।
74. यस्य पुरुषस्य व्यापारः (विदेशे) अस्ति सः स्वपत्न्याः भरणपोषणं प्राप्य प्रस्थातुम् अर्हति; भार्या हि सद्भावापि दूषिता भवेत् यदि सा जीवनाभावेन दुःखिता भवति।
75. यदि (पतिः) (तस्याः) पोषणं कृत्वा यात्रां कृतवान् तर्हि पत्नी नित्यजीवने निरोधानाम् अधीनः भविष्यति; किन्तु यदि सः (तस्याः कृते) अप्रदानं कृत्वा गतः तर्हि सा निर्दोषहस्तकार्येण जीवितुं शक्नोति।
76. यदि पतिः कस्यचित् पवित्रकर्तव्यस्य कृते विदेशं गतः, (सा) तं अष्टवर्षं प्रतीक्षितव्यं, यदि (सः) षड् (वर्षाणि) विद्यां यशः वा (प्राप्तुं) (गतः), यदि (सः) भोगार्थं वर्षत्रयं (गतः)।
77. एकवर्षं यावत् पतिः द्वेष्टि भार्यां सहेत; किन्तु एकवर्षेण अनन्तरं तां तस्याः सम्पत्तिं हर्य तया सह सहवासं विरमतु।
78. या (पतिं) अनादरं करोति, यस्याः (कस्मिंश्चित् दुष्टे) रागव्यसनिनः, मत्ताः, रोगग्रस्ताः वा, सा मासत्रयं यावत् परित्यक्तः (भवेत्) स्वस्य अलङ्कार-अलंकार-सामग्री-विहीनः।
79. या तु उन्मत्तं वा बहिष्कृतं वा (पतिं) नपुंसकं, पौरुषबलहीनं, अपराधदण्डादिव्याधिभिः पीडितं वा प्रति विरक्तिं दर्शयति, सा न क्षिप्ता न च स्वसम्पत्त्याः वंचितः।

.

८१.अष्टमे वर्षे वन्ध्या भार्या प्रतिस्थाप्यते, यस्याः पुत्राः (सर्वाः) दशमे म्रियन्ते, एकादशमे केवलं कन्याः प्रसवति, सा तु अविलम्बेन कलहं करोति।

।

83. या भार्या प्रतिस्थापिता क्रोधेन (भर्तुः) गृहात् निर्गच्छति, सा तत्क्षणमेव कुटुम्बसन्निधौ निरुद्धा वा क्षिप्तव्या वा
84. सा तु या भृङ्गं कृत्वा अपिn निषिद्धः, उत्सवेषु अपि आध्यात्मिकं मद्यं पिबति, सार्वजनिकचक्षुषः सभासु वा गच्छति, षट् कृष्णानां दण्डः भवति।
85. यदि द्विजाः पुरुषाः स्वस्य अन्यजातीयानां च (अधमवर्णानां) स्त्रियः विवाहयन्ति तर्हि तेषां (पत्न्यानां) ज्येष्ठता, मानः, निवासः च जातिक्रमानुसारं (वर्णानुसारं) (निश्चितव्यः) भवितुमर्हति।

।

87. किन्तु यः मूर्खतापूर्वकं तत् (कर्तव्यम्) अन्येन करणीयं, तस्य समजातीयपत्नी जीवति, प्राचीनैः (भवितुं) कण्डालरूपेण (स्प्रूङ्गात्) ब्राह्मणी (जातिः) इति घोषिता भवति। ).

।

८९.

90. वर्षत्रयं कन्या प्रतीक्षेत, यद्यपि सा विवाहयोग्यः अस्ति; ततः परं तु सा स्वस्य कृते समं (जातिपदं) वरं चिनुतु।
91. यदि विवाहे न दत्ता सा स्वयं पतिं अन्वेषयति तर्हि सा न अपराधं करोति, न च (करति) यस्य विवाहं करोति।
92. या कन्या स्वस्य कृते चयनं करोति, सा पित्रा वा मातुः वा भ्रातृभिः वा दत्तं किमपि अलङ्कारं स्वेन सह न गृह्णीयात्; यदि सा तान् वहति तर्हि चोरी भविष्यति।
93. यः तु विवाहयोग्यं कन्याम् (भार्याम्) गृह्णाति, सः तस्याः पितुः विवाहशुल्कं न दास्यति; (उत्तरः) हि तस्याः शत्रुनिवारणस्य (अनुभवस्य न्याय्यफलस्य) परिणामेण तस्याः उपरि स्वस्य आधिपत्यं नष्टं करिष्यति।

९४.त्रिंशत् वर्षीयः पुरुषः द्वादशवर्षीयं कन्याम्, चतुर्विंशतिवर्षीयं वा अष्टवर्षीयं बालिकां वा विवाहयिष्यति; यदि तस्य कर्तव्यस्य (निष्पादनं) (अन्यथा) बाधितं स्यात्, (सः शीघ्रं विवाहं कर्तव्यम्)।

95. पतिः स्वेच्छया स्वभार्यां देवेभ्यः गृह्णाति, (न विवाहयति) स्वेच्छया; देवानां अनुकूलं कृत्वा सः तां (यथा) निष्ठावान् अस्ति, तस्य समर्थनं कर्तुं सर्वदा अर्हति।
96. मातृत्वं स्त्रियः सृष्टाः, पितृत्वं च पुरुषाः; धर्माः तस्माद् वेदे भार्या सह (पतिना) कर्तव्याः विहिताः।

९७.कन्यायाः विवाहशुल्कं दत्त्वा यदि शुल्कदात्री म्रियते तर्हि सा तस्य भ्रातुः विवाहरूपेण दीयते, यद्यपि सा अनुमोदयति।

98. शूद्रोऽपि विवाहशुल्कं न ग्रहीतव्यं यदा सः स्वपुत्रीं ददाति; यः हि शुल्कं गृह्णाति सः स्वपुत्रीं विक्रयति, (अन्यनाम्ना व्यवहारं) आच्छादयन्।

९९.न प्राचीनाः आधुनिकाः वा सत्पुरुषाः एतादृशं (कर्म) न कृतवन्तः यत् एकस्मै पुरुषाय (कन्यायाः) प्रतिज्ञां कृत्वा अन्यस्मै तां धारयन्ति;

100. न च खलु पूर्वसृष्टिषु अपि विवाहशुल्कं नाम नियतमूल्येन कन्यायाः गुप्तविक्रयणं श्रुतम्।
101. ‘मृत्युपर्यन्तं परस्परं निष्ठा भवतु’ इति पतिपत्नीयोः परमन्यायस्य सारांशः इति मन्तव्यः ।
102. विवाहे संयुक्तौ स्त्रीपुरुषौ नित्यं परिश्रमं कुर्वन्तु यत् (न) विसंयुक्ताः (न च) परस्परं निष्ठां न उल्लङ्घयन्तु।

। उत्तराधिकारविभागं शिक्षन्तु (अधुना नियमः)।

104. पितुः मातुश्च मृत्योः अनन्तरं भ्रातरः समागताः परस्परं पितृसत्तां (मातृणां च) सम्पत्तिं समानभागेषु विभजितुं शक्नुवन्ति यतः, मातापितृणां जीवने तेषां (तस्य उपरि) शक्तिः नास्ति।
105. (अथवा) ज्येष्ठः एव सर्वं पितृसंपत्तिं गृह्णीयात्, अन्ये तस्य अधः यथा (जीविताः) पितुः अधीनं निवसन्ति।
106. प्रथमजातस्य जन्मनि सद्यः पुरुषः पुत्रस्य पिता (उच्यते) अङ्गऋणात् मुक्तः भवति; स (पुत्रः) अतः समस्तं सम्पत्तिं (प्राप्तुं) योग्यः।
107. स एव पुत्रः यस्य उपरि ऋणं क्षिपति येन च अमृतत्वं प्राप्नोति, सः एव नियमस्य (सिद्ध्यर्थं) जातः; शेषं सर्वं कामसन्तानं मन्यन्ते।
108. यथा पिता स्वपुत्रान् (आधारयति) तथा ज्येष्ठः अनुजभ्रातृणां पोषणं कुर्वन्तु, ते अपि नियमानुसारं ज्येष्ठभ्रातुः प्रति पुत्रवत् वर्तन्तु (पितुः प्रति वर्तन्तु)।
109. ज्येष्ठः (पुत्रः) कुटुम्बं समृद्धं करोति अथवा प्रत्युत विनाशं करोति; ज्येष्ठः (मतः) मनुष्येषु अत्यन्तं गौरवयोग्यः, ज्येष्ठः सद्भिः अनादरः न भवति।
110. यदि ज्येष्ठः भ्राता ज्येष्ठभ्राता इव वर्तते (कर्तव्यः) तर्हि सः (अवश्यं व्यवहारः) मातृवत् पितुः इव च; किन्तु यदि सः ज्येष्ठभ्रातुः अयोग्यरूपेण वर्तते तर्हि सः अद्यापि ज्ञातिवत् सम्मानितः भवेत्।
111. एवं वा एकत्र जीवन्तु, पृथक् वा, यदि (प्रत्येकः) आध्यात्मिकं पुण्यं (लाभं) इच्छति; (तेषां हिजीवित) पृथक् (तेषां) पुण्यं वर्धते, अतः विरहः पुण्यः।
112. ज्येष्ठस्य अतिरिक्तभागः (हृतः) विंशतिभागः (संपत्तिस्य) सर्वेषां मालवस्तूनाम् उत्तमः च स्यात्, तस्य मध्यतमस्य अर्धस्य कृते, किन्तु कनिष्ठस्य चतुर्थांशस्य कृते।
113. ज्येष्ठः कनिष्ठश्च (स्वभागं) गृह्णीयात् (नियमेन न्याय्यम्) उक्तं (प्रत्येकं) ये ज्येष्ठकनिष्ठयोः मध्ये सन्ति, तेषां भागः (विहितः) मध्यमतमः भविष्यति।
114. सर्वविधद्रव्येषु ज्येष्ठः श्रेष्ठं (लेखं) गृह्णीयात्, (एकं च द्रव्यं) यत् विशेषतया उत्तमं भवति, तथैव दशसु श्रेष्ठं (पशुषु)।
115. किन्तु (भ्रातृषु) स्वव्यापारेषु समानकुशलेषु दशसु अतिरिक्तः भागः नास्ति, (उत्तमपशुयुक्तः) किञ्चित् तुच्छमात्रं ज्येष्ठाय आदरचिह्नरूपेण दीयते।
116. यदि एवं अतिरिक्तभागाः कटौतीः भवन्ति तर्हि समानभागाः (प्रत्येकस्य अवशिष्टात् बहिः) आवंटनीयाः; किन्तु यदि कटौती न क्रियते तर्हि तेषु भागानां आवंटनं निम्नलिखितरीत्या (कृतं) भविष्यति।
117. ज्येष्ठः पुत्रः एकं भागं अतिरिक्तं गृह्णातु, तदनन्तरं जातः (भ्राता) एकः (भागः) सार्धः, कनिष्ठाः एकैकं भागं गृह्णन्तु; एवं नियमः निश्चिन्तः भवति।
118. किन्तु कन्यायां (भगिनीभ्यः) भ्रातरः स्वभागात् (भागाः) प्रत्येकं चतुर्थांशं दास्यन्ति; ये (तत्) दातुं न अस्वीकुर्वन्ति, ते बहिष्कृताः भविष्यन्ति।
119. कदापि एकस्य बकस्य मेषस्य वा (एकस्य पशुस्य) अविच्छिन्नखुरस्य (मूल्यं) न विभजतु; विधीयते (यत्) एकः बकः मेषः वा (समविभागानन्तरं अवशिष्टः, ज्येष्ठस्य एव) भवति।

१२०.अग्रजस्य भार्यायाः उपरि यदि अनुजः पुत्रं जनयति तर्हि विभागः तदा समानरूपेण कर्तव्यः; एतत् नियमः निश्चिन्तः।

121. प्रतिनिधिः (भार्यायां जातः पुत्रः) प्रधानस्य (अतिरिक्तभागाय ज्येष्ठभ्राता) अधिकारेण निवेशितः न भवति; प्रधानः (अभवत्) पिता परम्

प्रजननम् (अनुजेन पुत्रस्य); अतः (अग्रजस्य भार्यायाः जातः पुत्रस्य) नियमानुसारं भागं दातव्यम्।

122. यदि संशयः स्यात् कथं विभागः करणीयः सति ज्येष्ठपत्न्याः कनिष्ठपुत्रस्य ज्येष्ठपुत्रस्य च ।
123. (ततः प्रथमभार्याजनितः पुत्रः) एकं (उत्कृष्टतमं) वृषभं स्वस्य अतिरिक्तभागं गृह्णीयात्; अग्रिमाः श्रेष्ठाः वृषभाः (भवन्ति) तेषां (ये) मातृकारणात् हीनाः।
124. किन्तु ज्येष्ठः (पुत्रः) ज्येष्ठपत्न्याः जातः सन् पञ्चदश गावः वृषभं च प्राप्नुयात्, अन्ये पुत्राः तदा स्वमातृणां (ज्येष्ठतायाः) अनुसारं भागं गृह्णीयुः सः निश्चिन्तः नियमः।
125. तुल्यभार्याजन्मसुपुत्रेषु (जातिषु) (अन्ये च) भेदं विना मातुः अधिकारे ज्येष्ठता नास्ति; ज्येष्ठता जन्मानुरूपं (भवति) घोषितम्।
126. सुब्रह्मण्यस्य च (ग्रन्थानां) विषये च प्रथमजातेन (इन्द्रस्य) आह्वानं, द्विजानां तथैव, (एकसमये गर्भितस्य) गर्भेषु इति अभिलेखः

(तेषां मातृणां) ज्येष्ठता (वास्तविक) जन्मना (आश्रित्य) घोषिता।

127. यस्य पुत्रः नास्ति सः स्वपुत्रीं निम्नलिखितरीत्या नियुक्तां कन्याम् (पुत्रिका, भर्तुः कथयन्) कुर्यात्, ‘तस्याः जातः (पुरुषः) बालकः मम अन्त्येष्टिं करिष्यति’ इति।
128. अनेन नियमानुसारं दक्षः स्वयं सृष्टिपतिः पूर्वं (सर्वस्त्रीसन्ततिः) स्वजातिगुणनार्थं कन्याः नियुक्तवान्।
129. धर्माय दश ददौ काश्यपाय त्रयोदश, सोमराजाय सप्तविंशतिः स्नेहहृदयेन सम्मानयन्।
130. पुत्रः अपि (यथा) आत्मनः, (एतादृशः) कन्या पुत्रसमः; कथं अन्यः (उत्तराधिकारी) सम्पत्तिं गृह्णीयात्, तादृशी (नियुक्ता कन्या या समः) स्वयमेव जीवति?
131. या तु मातुः पृथक् सम्पत्तिः स्याद् अविवाहिता कन्यायाः एव भागः; तथा (नियुक्तस्य) कन्यायाः पुत्रः (तस्य मातृपितामहस्य) सर्वं सम्पत्तिं गृह्णीयात् यः पुत्रं न त्यजति।
132. (नियुक्तस्य) कन्यायाः पुत्रः खलु स्वस्य (अपि) पितुः सम्पत्तिं (अपि) गृह्णीयात्, यः कोऽपि (अन्यः) पुत्रः न त्यजति; सः (ततः) स्वपितुः मातृपितामहस्य च अन्त्येष्टिपिष्टद्वयं प्रदास्यति।
133. पुत्रपुत्रस्य (नियुक्तस्य) कन्यायाः पुत्रस्य च न भेदः, न लौकिकविषयेषु न च पवित्रकर्मेषु पितरौ हि माता च समानस्य (पुरुषस्य) शरीरात् उद्भूतौ।
134. किन्तु यदि कन्यायाः नियुक्तेः अनन्तरं पुत्रः जायते (तस्याः पितुः) तर्हि तस्मिन् (प्रसङ्गे) विभागः समानः भवितुमर्हति न हि स्त्रियाः आदिमजननाधिकारः।
135. यदि तु नियुक्ता कन्या यदृच्छया पुत्रं विना (अत्यज्य) म्रियते तर्हि नियुक्तकन्यायाः पतिः अविचलतया तां सम्पत्तिं गृह्णीयात्।
136. यस्य पुत्रस्य माध्यमेन (कन्यायाः) अनियुक्तः वा नियुक्तः वा, तस्य मातृपितामहस्य पुत्रपुत्रः (अस्ति) सः उपस्थापयिष्यति टीसः अन्त्येष्टिकेकं कृत्वा सम्पत्तिं गृह्णाति।
137. पुत्रेण लोकान् जयति, पुत्रपुत्रेण अमृतत्वं लभते, पुत्रपौत्रेण तु सूर्यलोकं लभते।
138. यतो पुत्रः पुत्तिनाम्ना नरकात् पितरं मोचयति (त्रायते) अतः सः स्वयम् (स्वयम्भुः) स्वयम् एव पुट-त्रः (पुततः मोचकः) इति उच्यते स्म।
139. पुत्रपुत्रस्य कन्यापुत्रस्य च लोके न भेदः विद्यते; पुत्रपुत्रोऽपि हि तं (यस्य पुत्रा नास्ति) परलोके पुत्रपुत्रवत् तारयति।

१४०.नियुक्तकन्यायाः पुत्रः प्रथमं मातुः कृते अन्त्येष्टिपिष्टं, द्वितीयं पित्रे, अन्त्येष्टिं पितुः पित्रे उपस्थापयतु।

141. यस्य पुरुषस्य दत्तकपुत्रः सर्वसद्गुणयुक्तः स एव (पुत्रः) अन्यकुटुम्बात् आनीतः अपि उत्तराधिकारं गृह्णीयात्।
142. दत्तकपुत्रः कदापि स्वस्य स्वाभाविकपितुः कुटुम्बं (नाम) सम्पत्तिं च न गृह्णीयात्; अन्त्येष्टिः कुलम् (नाम) सम्पत्तिं च अनुसृत्य गच्छति, यस्य ददाति (तस्य पुत्रः दत्तकग्रहणे) तस्य अन्त्येष्टि-अर्पणं निवर्तते (यावत् तस्य पुत्रस्य विषये)।

१४३.पत्न्याः पुत्रः, अनियुक्तः (अन्येन प्रसवः) यः च (नियुक्तः स्त्री, पूर्वमेव) पुत्रमाता, स्वश्वशुरस्य कृते प्रसवति, उभौ भागमयोग्यौ, (एकः) व्यभिचारिणः पुत्रः (अन्यः) काममात्रेण उत्पादितः।

144. (यथावत्) नियुक्तायाः (यथा) पुरुषस्य (बालस्य) अपि, नियमानुसारं (उपरि दत्तस्य) न जातः, पितृसम्पत्त्याः अयोग्यः; सः हि बहिष्कृतेन प्रजितः।
145. तादृशनियुक्तस्त्रीयां (विधिपूर्वकं) जातः पुत्रः शरीरस्य वैधपुत्रवत् उत्तराधिकारं प्राप्स्यति; तत् बीजं च उपजं च नियमानुसारं मृत्तिकास्वामिनः एव।
146. यः मृतभ्रातुः सम्पत्तिं विधवां च पालयति, सः भ्रातुः कृते पुत्रं उत्थापयित्वा तदपि तत् सम्पत्तिं दास्यति।
147. यदि (यथा) नियुक्ता स्त्री स्वश्वशुरस्य वा अन्यस्य वा (सपिण्डस्य) पुत्रं जनयति, सः (पुत्रः, यदि सः) कामना जातः, ते (भवति) उत्तराधिकारं भवितुं च असमर्थं वदन्ति वृथा उत्पादितम्।
148. समानस्य (जाति) स्त्रियाः पुत्रेषु वितरणस्य नियमाः (उपरि दत्ताः) अवश्यं अवगन्तुं (प्रयोज्यम्); एकेन पुरुषेण बहुविधभार्यासु (अधुना नियमः) शृणुत।

१४९.जातिप्रत्यक्षक्रमेण ब्राह्मणस्य चत्वारि भार्या यदि स्युः, तेषु जातासु पुत्रेषु (संपत्तिस्य) विभागाय नियमः यथा-

150. यः (दासः) (क्षेत्रं) कर्षति, गोगर्भधारणार्थं पालितः वृषभः, वाहनं, अलङ्कारं, गृहं च ब्राह्मणाय (पुत्राय) अतिरिक्तभागरूपेण दास्यति, एकः च उत्तमः भागः।
151. ब्राह्मणपुत्रः (पत्नी) त्रिभागं (शेषं) गृह्णातु, क्षत्रियस्य द्वे पुत्रः, वैश्यस्य पुत्रः भागार्धं, शूद्रसुतः एकं गृह्णीयात् संविभागः।

१५२.अथवा यः नियमं जानाति सः समग्रस्य सम्पत्त्याः दश भागं कृत्वा निम्नलिखितनियमानुसारं न्यायपूर्वकं वितरतु।

153. ब्राह्मणः (पुत्रः) चतुर्भागं गृह्णीयात्, क्षत्रियपुत्रः (पत्न्याः) त्रीणि, वैश्यपुत्रस्य द्वौ भागौ, शूद्रपुत्रः एकं भागं गृह्णीयात्।
154. (ब्राह्मणस्य) पुत्राः सन्ति वा न पुत्राः (द्विजातजातीयपत्न्या) (उत्तराधिकारी) विधिना शूद्रपुत्राय दशमांशाधिकं न दातव्यम् (तस्य सम्पत्तिभागः) ।
155. शूद्रेण ब्राह्मणस्य क्षत्रियस्य वैश्यस्य च पुत्रः उत्तराधिकारस्य भागं न प्राप्नोति; यत्किमपि तस्य पिता तस्मै दास्यति, तत् तस्य सम्पत्तिः भविष्यति।
156. ज्येष्ठाय ज्येष्ठाय अतिरिक्तं भागं दत्त्वा सर्वेऽपि द्विजातीयपुत्राः समानजातीयभार्याजनाः सम्पदं समानरूपेण विभजन्ति।
157. शूद्रः हि स्वजातिमात्रभार्या विधीयते (न च) अन्यः; तस्याः जातानां तुल्यः भागः स्यात् पुत्रशतं चेदपि |

।

159. कायस्य विधिः पुत्रः, भार्यायाः जातः पुत्रः, दत्तकः पुत्रः, पुत्रः कृतः, पुत्रः गुप्तरूपेण जातः, पुत्रः च क्षिप्तः, (भवन्ति) षट् उत्तराधिकारिणः ज्ञातिजनाः।
160. अविवाहितायाः पुत्रः पुत्रः पत्न्या सह गृहीतः पुत्रः क्रीतः पुत्रः पुनर्विवाहितायाः पुत्रः स्वदत्तः पुत्रः शूद्रस्त्रीपुत्रः (भवन्ति) षट् ( ये) न उत्तराधिकारिणः, (किन्तु) ज्ञातयः।
161. असुरक्षिते नौकायां जलस्य (पत्रं) तरितुं (यत्) मनुष्यः यत् किमपि परिणामं प्राप्नोति, तदपि परिणामः प्राप्नोति यः दुष्टस्य (साहाय्येन) विषादं (परलोकस्य) पारयितुं (यत्) गच्छति (वास्तविकस्य स्थाने) पुत्रः ।
162. यदि एकस्य पुरुषस्य उत्तराधिकारिणः तस्य शरीरस्य वैधपुत्रः, तस्य भार्यायाः जातः पुत्रः च भवेयुः, तर्हि प्रत्येकं (पुत्रद्वयस्य) अन्यस्य वर्जनेन स्वस्य (प्राकृतिक) पितुः सम्पत्तिं गृह्णीयात्।
163. कायस्य विधिः पुत्रः एव (भवेत्) पटस्य स्वामीernal Estate; किन्तु कठोरताम् परिहरितुं शेषेभ्यः परिपालनं अनुमन्यताम्।
164. यदा तु विधिपुत्रः पितृसंपत्तिं विभजति तदा पितृसम्पत्त्याः षष्ठभागं पञ्चमांशं वा भार्यायाः उत्पन्नं पुत्राय दास्यति।
165. वैधपुत्रः भार्यायाः पुत्रश्च (एवं) पितुः सम्पत्तिं भागं गृह्णाति; परन्तु अन्ये कथयन्ति कुटुम्बस्य सदस्याः भवन्ति, स्वक्रमानुसारं च उत्तराधिकारं प्राप्नुवन्ति (पूर्वं नामकृतानां असफलतायाः कारणेन प्रत्येकं पश्चात् नामकरणं कृतम्)।
166. यं पुरुषः स्वस्य विवाहितभार्यां जनयति, सः विज्ञातुः विधिः शरीरस्य पुत्रः (औरसः) प्रथमः पङ्क्तितः।
167. मृतस्य, नपुंसकस्य, एकस्य रोगग्रस्तस्य वा नियतभार्यायां विलक्षणनियमानुसारं (नियोगस्य) जातः सः भार्यायाः जातः पुत्रः उच्यते (क्षेत्रगः)।
168. स (बालकः) समः (जातितः) यस्य माता पिता वा स्नेहेन (दानं प्रतिपादयन्) जलेन (पानेन) ददति, दुःखसमये (पुरुषाय) पुत्रत्वेन, सः यथा मन्तव्यः एक दत्तक पुत्र (दात्रिमा)।
169. स तु पुत्रः कृतः (कृत्रिमः) यः (पुरुषः) स्वपुत्रं करोति, (सः) समः (जातिना) सन्, सम्यक्-अधर्मयोः (भेदैः) परिचितः, (च) पुत्रगुणैः युक्तः इति मतः।
170. यदि (बालः) पुरुषस्य गृहे जायते तस्य पिता च न ज्ञायते तर्हि सः गृहे गुप्तरूपेण जातः पुत्रः (गुधोत्पन्नः), यस्य भार्यायाः सः जातः तस्य स्यात्।
171. यं (पुरुषः) पुत्रत्वेन गृह्णाति, (अनन्तरं) मातापितृभ्यां वा एकेन वा परित्यक्तः, सः पुत्रः निक्षिप्तः (अपविद्धः) इति उच्यते।
172. यस्य पुत्रः पितुः गृहे गुप्तरूपेण कन्या जनयति, सः अविवाहितायाः कन्यायाः पुत्रस्य नामकरणं (कनिना, तथा च) अविवाहितायाः बालिकायाः तादृशं सन्तानं (अन्तर्गतं) यस्याः विवाहं करोति तस्य (पश्चात्) इति वक्ष्यति।
173. यदि कश्चित् ज्ञात्वा अज्ञात्वा वा गर्भिणीं (वधूम्) विवाहयति तर्हि तस्याः गर्भस्थः बालकः तस्यैव भवति यः तां विवाहयति, सः (पुत्रः) वधूसहितः (सहोधा) सह गृहीतः इति उच्यते।
174. पुत्रप्राप्त्यर्थं पितुः मातुश्च यदि पुरुषः (बालकं) समं असमानं वा (सद्गुणैः) क्रीणाति तर्हि सः (बालकः) क्रीतः (कृतक) इति उच्यते।
175. यदि भर्त्रा परित्यक्ता, विधवा वा स्वेच्छया द्वितीयं विवाहं कृत्वा (पुत्रं) प्रसवति तर्हि सः पुनर्विवाहितायाः पुत्रः (पौनर्भवः) इति उच्यते।
176. यदि सा (अद्यापि) कुमारी अस्ति, अथवा तं त्यक्त्वा (प्रथमं भर्तुः) प्रत्यागतवती, तर्हि सा पुनः द्वितीयेन (अथवा प्रथमेन निर्जनेन) पतिना सह (विवाहस्य) अनुष्ठानं कर्तुं योग्या अस्ति।
177. मातापितरौ नष्टः (तैः) (तैः) (तैः) (तैः) (तैः) विना (नये) कारणात् आत्मानं ददाति, सः पुत्रः स्वयम्दत्तः इति उच्यते।
178. ब्राह्मणः शूद्रस्त्रीयां कामेन यं पुत्रं जनयति सः (यद्यपि) जीवितः (परायणः), शवः (सवः) अतः परसवः (जीवितः शवः) इति उच्यते।
179. यः पुत्रः शूद्रेण दासस्य उपरि, दासस्य वा दासस्य उपरि (जनितः) भवति, सः अनुमतः चेत् (पित्रा) भागं गृह्णीयात् एवं नियमः निश्चिन्तः भवति।
180. एते एकादश, भार्यायाः उपरि जातः पुत्रः शेषः च यथागणितः (उपरि), बुद्धिमान् पुत्रस्य विकल्पं आह्वयन्ति, (गृहीतम्) यथा (अन्त्येष्टि) विफलतां (निवारयितुं)।
181. ये पुत्राः (शरीरपुत्रः) सम्बन्धे उक्ताः परदेशीयजनिताः सन्तः (वास्तवतः) यस्य बीजात् उत्पन्नाः, न तु परस्य (तन् गृहीतवान् पुरुषः)। .
182. एकस्मात् (पितुः) उत्पन्नानां भ्रातृणां मध्ये यदि पुत्रः भवति तर्हि मनुः तान् सर्वान् तेन पुत्रेण पुरुषसन्ततिः इति उक्तवान्।

१८३.एकस्य भर्तुः सर्वासु भार्यासु यदि पुत्रो भवति तर्हि तेन पुत्रद्वारा तान् सर्वान् पुरुषसन्तानमातरः (भवन्ति) इति मनुः कथयति।

184. प्रत्येकस्य श्रेष्ठस्य (पुत्रस्य) असफलतायां प्रत्येकं परं नीचः (एकः) उत्तराधिकारस्य योग्यः भवति; किन्तु यदि बहवः (समानाः) सन्ति तर्हि ते सर्वे सम्पत्तिं भागं करिष्यन्ति।
185. न भ्रातरः न पितरः, (किन्तु) पुत्राः पितृसंपत्तिं गृह्णन्ति; किन्तु पिता यस्य (पुत्रस्य) पुरुषं न त्यजति, तस्य भ्रातृणां च उत्तराधिकारं गृह्णीयात्।
186. त्रिभ्यः (पितृभ्यः) जलं दातव्यं, त्रिभ्यः अन्त्येष्टिकं दीयते, चतुर्थः (वंशजः) एतेषां (हविनां) दाता, पञ्चमस्य (तेषां सह) कोऽपि सम्बन्धः नास्ति।
187. सदा तस्य (त्रिपदानां अन्तः सापेक्षस्य) यः (मृतस्य) सपिण्डस्य समीपस्थः अस्ति, तस्य सम्पत्तिः स्यात्; पश्चात् सकुल्यः (उत्तराधिकारी तर्हि) आध्यात्मिकः गुरुः शिष्यः वा भविष्यति।
188. किन्तु सर्वेषां (उत्तराधिकारिणां) ब्राह्मणानां असफलतायां सम्पत्तिं (भविष्यन्ति) (ये) त्रिषु वेदेषु पराक्रमाः शुद्धाः स्वयम्; एवं न्यायस्य उल्लङ्घनं न भवति।
189. ब्राह्मणस्य सम्पत्तिः कदापि राज्ञा न ग्रहीतव्यः, सः निश्चिन्तः नियमः; अन्यजातीयानां तु (मनुष्याणां सम्पत्तिः) सर्वेषां (उत्तराधिकारिणां) असफलतां राजा गृह्णीयात्।
190. (यदि (पुरुषस्य) मृतस्य (पुरुषस्य) विधवा कुलस्य सदस्येन (सगोत्रेण) पुत्रं उत्थापयति तर्हि सा तस्मै (पुत्राय) सर्वं सम्पत्तिं प्रदास्यति यत् ( पीड़ितः)।
191. किन्तु यदि Two (पुत्राः), द्वयोः (विभिन्नपुरुषयोः) जाताः, मातुः सम्पत्तिं (हस्तेषु) प्रति विवादं कुर्वन्ति, प्रत्येकं पितुः यत् आसीत् तत् अन्यस्य बहिष्कारं कृत्वा गृह्णीयात्।
192. मातुः मृते तु सर्वे गर्भाशयभ्रातरः गर्भसभगिन्यः च मातुः सम्पत्तिं समं विभजन्ति।
193. तेषां (कन्यानां) कन्यानां अपि किमपि दातव्यं यथा दृश्यते, तेषां मातृपितामहस्य सम्पत्तितः बहिः स्नेहस्य स्कोरेन।
194. किं (दत्तं) (विवाहस्य) अग्निपूर्वं किं (दत्तं) कन्यायाः शोभायात्रायां किं (दत्तं) किं प्रेमचिह्नरूपेण दत्तं, किं च तस्याः भ्रातुः, मातुः, पितुः वा प्राप्तम्, तत् षड्विधम् इति उच्यते स्त्रियाः सम्पत्तिः ।

।

196. ब्रह्म दैव-आर्ष-गन्धर्व-प्रागपत्य-संस्कारानुसारं सम्पत्तिः (विवाहितायाः स्त्रियाः) भर्तुः एव (भवेत्) यदि सा निर्प्रसङ्गं म्रियते इति विहितम्।
197. किन्तु असुरविवाहे (पत्न्याः) अन्येषु वा (एकं) अन्येषु (एकं) सम्पत्तिः दत्ता स्यात्, सा मातरं पितुश्च गमिष्यति, यदि सा निर्मुद्देयं म्रियते इति विधीयते .
198. यत्किमपि सम्पत्तिं पित्रा भार्यायाः (यस्याः सहपत्नयः भिन्नजातीयाः सन्ति), यत् पुत्री (भार्यायाः) गृह्णीयात्, तत् वा (कन्यायाः) मुद्दा।
199. स्त्रियः कदापि स्वकुटुम्बात् (सम्पत्त्याः) बहुसामान्यं सञ्चयं न कुर्वन्तु, न च स्वस्य (पतिविशेषात्) अनुज्ञां विना।
200. ये अलङ्काराः स्त्रियः भर्तृजीवने धारितवन्तः स्यात्, तेषां उत्तराधिकारिणः न विभज्यन्ते; ये तान् विभजन्ति ते बहिष्कृताः भवन्ति।
201. नपुंसकाः बहिष्कृताः च (व्यक्तिः) अन्धाः बधिराः वा जाताः, उन्मत्ताः, मूर्खाः, मूकाः च, तथैव कस्यापि अङ्गस्य (कर्मस्य वा संवेदनायाः वा) अभाविनः, भागं न प्राप्नुवन्ति।
202. किन्तु न्याय्यं यत् (पुरुषः) यः (नियमं) जानाति सः सर्वेभ्यः अपि अन्नं वस्त्रं च स्वसामर्थ्यानुसारं दातव्यम्; यः न ददाति सः सर्वः बहिष्कृतः भविष्यति।
203. यदि नपुंसकः शेषश्च कथञ्चित् वा अन्यथा वा भार्याम् (ग्रहणं) इच्छेत् तर्हि तेषु तादृशानां सन्तानानां सन्तानानां भागयोग्यः।
204. ज्येष्ठः (पुत्रः) पितुः मृत्योः अनन्तरं यत् किमपि सम्पत्तिं (स्वप्रयत्नेन) प्राप्नोति, तस्य भागः तस्य (भ्रातृणां) (भविष्यत्), यद्यपि तेषां शिक्षणे यथायोग्यं प्रगतिः अभवत्।
205. यदि तु ते सर्वे अशिक्षिताः सन्तः स्वश्रमेण सम्पत्तिं लभन्ते तर्हि तस्य विभागः समानः स्यात्, (यथा) न पित्रा प्राप्तः सम्पत्तिः सः निश्चिन्तः नियमः।
206. विद्याद्वारा सम्पत्तिः (अधिगतः) यस्य (दत्तं) एव भवति, तथैव मित्रदानं विवाहे मधुमिश्रेण वा प्राप्तं उपहारम्।
207. यदि तु भ्रातृणां कश्चन स्वव्यापारेण (आत्मानं पालयितुम्) समर्थः सन् (कुटुम्बभागं) सम्पत्तिं न इच्छति तर्हि सः स्वभागात् तुच्छं प्राप्य पृथक् (अन्यैः) भवितुं शक्नोति जीवितुं ।
208. यत् (भ्राता) स्वश्रमेण प्रपञ्चं विना लभते, तत् अधिग्रहणं, (केवलं) स्वप्रयत्नेन, न भागं करिष्यति यावत् स्वेच्छया (भ्रातृभिः सह)।
209. यदि तु पिता नष्टं पितृसम्पदं पुनः लभते तर्हि तत् न विभज्यते, यावत् स्वेच्छया पुत्रैः सह, (तत् हि) स्वयम् (सम्पत्)।

Manusmriti controversy

On Sunday, A Video Showed A Lady Lighting A Cigarette With A Copy Of Manusmriti—an Ancient Sanskrit Literature Known As The “Rule Of Conduct” For Hindus—while Cooking Chicken On A Burner Went Popular On Social Media.

Manusmriti Is Notorious For Advocating Casteism And Discrimination Against Dalits. Dr. Br Ambedkar Rejected And Set Fire To The Manuscript, And He Even Rallied Large Crowds In Maharashtra To Oppose It.

Social Media Users Recognised The Lady In The Video As Priya Das From Bihar. While She Received Praise For Speaking Out Against Persecution, Other Individuals Believed Her Actions Encouraged “Intolerance” And Were Biassed Towards Hindus.

She May Be Seen Speaking To The Reporters And Defending Her Actions In Another Video. “The Burning Of Manusmriti Is Merely A Symbolic Gesture; Babasaheb Built Its Basis And Intent Long Ago (Ambedkar). It Was Not Intended To Disparage Any One Individual Or Political Figure By Burning The Book. My Goal Was To Expose The Ugly, Vapid, And Hypocritical Mentality. That’s Why I’m Here, She Claims.

The Lady Continued By Stating That A Book’s Function Is To Spread Information And Education After Acknowledging That It Is Wrong To Burn Any Book. She Claims In The Video That There Should Be A Protest Against Publications Like These That Promote Bigotry.

Anti-hindu Politicians, Particularly Those From Tamil Nadu, Use Passages From The Manusmriti As Justification For Their Attacks On Hinduism And The Caste System. Not At All. Smriti Means “Recollections” Or That Which Is Remem­bered, A Genre Of Hindu Literature Centred On Human Mem­ory. Smriti Literature Develops, Translates, And Codifies Vedic Ideas, But Unlike The Vedas, It Lacks Authority Since It Is Derivative. The Six Vedangas (Grammar, Metre, Phonetics, Etymology, Astronomy, And Rituals) Are Part Of Smriti, Along With The Puranas, The Ramayana And Mahabharata, Two Of India’s Greatest Epics, As Well As Books On Dharma, Artha, Kama, And Moksha, And The Bhashyas. Smriti Later Evolved To Specifically Refer To Works On Law And Social Behaviour, Such The Manusmriti. Hinduism Regards Smriti, A Derivative Secondary Book, As Being Less Authoritative Than Any Shru­ti. There Are 20 Smritis, The Most Well-known Of Which Are Those By Narada, Parashara, Yajnavalkya, And Manu. The Manusmriti, Which Was Translated And Published In English By Sir William Jones, Was The First Sanskrit Work Studied By European Philologists.

The Vedas, Which Are Thought Of As Shrutis, Or That Which Is Heard, The Result Of Divine Revelations, Are Separate From Smritis. The Most Treasured Collection Of Sacred Literature Is Shruti. In Contrast To Smriti, Or Those Rules That Common People Remember, Shrutis Were Revealed To And Transmitted By Earthly Sages. The Four Vedas—rig, Yajur, Sama, And Atharva—the Brahmanas, Or Ritual Treatises, The Aranyakas, Or Forest Books, And The Upanishads Are Among The Shrutis. The Upanishads Are Philosophical Elaborations On The Vedas That Serve As The Foundation For Later Hindu Philosophy And Theology, Including Buddhism And Jainism, Whose Roots Can Be Found In The Vedas.

Manu Most Likely Lived From 200 To 400 Ce. Manu’s “Memories” Are Really A Record Of The Social Mores And Beliefs Of His Day And Are Most Likely Unrelated To The General Welfare Of The Populace. Their Influence On Indian Society Is Neither Documented Or Supported By Any Evidence. The Name Manu Occurs 14 Times, From Manu, The First Human Who Was The Mind-born Son Of Brahma, To Manu Who Rescued The Fish In Vishnu’s Matsya Avatar, To Manu, The Author Of The Dharma Shastra. In Reality, Manu Was Probably Not Even A Single Person.

A Smriti Is A Compilation Of The Laws And Social Mores In Effect At The Time It Was Written, And It Is Subject To Change Throughout Time. Each Smriti Has Multiple Variations. In Ancient And Mediaeval Hindu Tradition, Smritis Were Open To Revision And Could Be Freely Done By Anybody.

Smritis Helped To Explain Hinduism, Although They Have Never Been As Authoritative As The Shrutis, Or Vedic Corpus. It Is Absurd To Use The Beliefs And Practises Of Individuals Who Lived 1,600–1,800 Years Ago As Authoritative Rules Today Since Every Age Has Its Own Smriti.

The Manusmriti, According To Mahatma Gandhi, Recognises Several Callings And Professions, Defining One’s Obligations Rather Than One’s Rights, And Every Labour, From That Of A Teacher To That Of A Janitor, Is Equally Vital And Of Equal Significance. He Believed That Manusmriti Included Noble Teachings But Was Also A Work Full Of Inconsistencies And Contradictions, The Original Of Which Is Lost To Time. Caste Was A Variable Concept At The Time The Manusmriti Was Written And Even Many Centuries Afterwards. It Wasn’t Strict Until Much Later. In Reality, The Caste And Religion-focused Census Of 1901 Had A Perplexing Mixture Of Varna And Jati Names, And Many Individuals Did Not Know Their Caste Or Its Status. While The Literature Describes Four Vertical Caste Divisions, There Are Really A Number Of Parallel Jatis With Ambiguous Placements.

What Therefore Is The Pertinent Smriti For Today? The Indian Constitution Would Apply. The Rules By Which The Nation And Society Are Controlled Are Outlined In It. A Smriti, The Most Recent Manu, Might Be Credited To Br Ambedkar As Its Twenty-first Author. Discrimination On The Basis Of Religion, Race, Caste, Sex, Or Place Of Birth Is Prohibited Under Article 15 Of The Indian Constitution. Under India’s Constitution, The Titles “Scheduled Caste” And “Scheduled Tribe” Are Recognised. The Practise Of Untouchability Is Prohibited Under The Constitution. The Government Is Required Under Article 340 Of The Constitution To Advance The Welfare Of The Obcs. The Laws That Matter Are These.

The Constitution Has Undergone 105 Modifications Since It Was Originally Established In 1950, Much Like The Older Smritis. There Are Three Different Sorts Of Amendments To The Indian Constitution. A “Simple Majority” In Each House Of Parliament Is Required To Enact The First Category Of Amendments. The Second Category Of Amendments Consists Of Those That The Parliament May Enact With A Certain “Special Majority” In Each House. The Third Category Of Amendments Comprises Those That Call For At Least Half Of The State Legislatures To Ratify Them In Addition To A “Spe­cial Majority” In Each House Of The Parliament. The Fact That The Manusmriti Has So Many Errors And Inconsistencies Suggests That Manu’s Original Text Also Underwent Changes And Additions.

Manu Is Often Cited By Politicians In Dravidian Although His Views On Caste Are Out Of Date. We Now Live In A So-called Casteless Society, Therefore We Must Cease Bringing Up The Caste System If We Want People To Forget About It. People Are Becoming More Conscious Of Caste As A Result Of Increased Political Discussion About It. The Number Of Inter-caste Political Conflicts Between Thevars And Dalits, Vanniyars And Others, Vokkaligas And Lingayats, Reddys And Naidus, And So On, Is Rising Daily. We Were Not Aware Of Our Own Or Our Classmates’ Castes While I Was In School. The Government Requires Parents To Write Down The Child’s Caste On The Entrance Form In Tamil Nadu And Possibly In The Majority Of Other States, Permanently Branding The Youngsters. Two Pairs Of Parents From The Scheduled Caste Came To Speak With The Principal And Voiced Their Strong Objections When The Government Notice Requiring Us To Find Out Each Child’s Caste Arrived At Our Schools. They Questioned, “We Enrolled Our Kid At Your School Since Caste Is Not Mentioned, So Why Are You Doing This Now?” Her Flimsy Response Was, “It’s The Government, Not Us.

Our Politicians Should Contribute To The Eradication Of The Caste System By Disregarding A Person’s Caste Rather Than Citing Manu’s Role In The System’s Development 1,800 Years Ago. The Caste Certificate May Be Used Separately And Kept Confidential In Order To Get Particular Privileges. Sadly, There Are Too Many Special Interests That Favour Maintaining The Caste System. Caste Will Never Be Forgotten By Them. They Will Keep Attributing The Caste System To Manu, Who Lived 1,800 Years Ago.